CONSTANCE HURLÉ

Performance escénica: acto inaugural

Vísceras poéticas

Artista: Constance Hurlé

#Poesía #Performance #AcciónEscénica #AcciónPictórica #Feminismo

Sinopse

Trátase dunha peza de formato curto na que a poesía se vale da linguaxe do corpo para desenvolver unha performance onde se cuestiona a autopercepción do individuo “muller” reconstruida dende e por causa do ollo externo. Unha loita do interno cara a fóra, un diálogo de deconstrución, destrución, aceptación e rebeldía. Un intento de aceptar a pregunta sen resposta “que é e como é ‘muller’?” 

Tómanse como referentes, a modo de homenaxe, a artista Yolanda Domínguez e o colectivo W.I.T.C.H.

A compañía: Constance Hurlé

“Hurlé en honra á miña avoa, Mimí Hurlé, para reivindicar esas artistas silenciadas do cotián que son as mulleres da miña familia materna; mulleres fortes e creativas ás que nunca se lles deu o permiso nin o espazo para expresarse”, Constance Hurlé

Constance Hurlé é unha compañía de artes vivas de carácter multidisciplinario na que o eixe é o diálogo entre a palabra, o corpo e a música. Xorde ao redor da figura da artista galaico-astur Constance Hurlé, adicta á expresividade, no sentido máis amplo do termo, que comeza a sacar adiante producións propias na súa época universitaria. Dende 2010 dálle forma escénica ás súas creacións literarias a base de micropezas, monólogos ou performances.

Co paso do tempo afianzou a súa linguaxe escénica onde tanto a poesía coma a música adquiriron cada vez máis importancia, ata converterse na marca diferenciadora desta compañía de artes vivas.

As súas pezas camiñan no fío da performance, procuran unha identidade xenuína e foxen das categorías tradicionais de teatro, danza ou poesía.

A artista desenvolve tres liñas principais de traballo:

• A poesía de carácter performativo
• Os concertos poéticos: dúo poético-musical con Rui Grenha
• As pezas de teatro contemporáneo: na meirande parte son pezas de formato micro e con interacción coa danza

MERY PAIS

Santiago de Compostela, 1990

Graduada en Belas Artes polo Instituto Nacional de Belas Artes de Tetuán, da Universidade Abdelmalek Essaadi de Marrocos, cun Mestrado en Creación e Investigación en Arte Contemporánea pola Facultade de Belas Artes de Pontevedra (UVigo), doutoranda en Estudos Feministas e de Xénero no Instituto de Investigacións Feministas e de Xénero da Universidade Complutense de Madrid (Instifem).

O seu traballo parte da súa experiencia vital: residir no estranxeiro marca a súa traxectoria artística, na cal analiza a “imaxe do outro”, a visión entre individuos de culturas diferentes, e utiliza distintos recursos para cuestionar e reflexionar sobre os estereotipos de forma gráfica. Pon de manifesto o racismo entre culturas, a falta de entendemento e xera un espazo no que mesturar ambos os discursos enfrontados, a arte como punto de partida ou como estratexia para fomentar unha nova experiencia de achegamento entre individuos. Preocúpalle a situación que desempeña a muller en ambas as sociedades e temas coma a migración ou a problemática da islamofobia, entre outros.

Participou en diferentes exposicións, tanto individuais coma colectivas, en España e no estranxeiro: Marrocos, Cuba, Francia, Croacia, Lituania etc.

MAR RAMÓN

Valencia, 1993. Afincada en Galicia dende nena

Mar Ramón é unha artista plástica e investigadora graduada e doutorada pola Universidade de Vigo que cursou un ano na de Barcelona. Cunha investigación que se centra na vinculación que se xera entre o corpo e os obxectos que o rodean, está a realizar un traballo postdoutoramento na Parsons School of Design grazas a unha bolsa de ampliación de estudos artísticos Fulbright. Expuxo en museos coma o MARCO en Vigo ou o CGAC en Santiago de Compostela e realizou exposicións individuais en espazos coma a galería Nordés, o Centro Cultural Marcos Valcárcel ou a Zona C. Tamén participou en feiras coma ARCO ou Artesantander.

Actualmente reside entre Galicia e os Estados Unidos.

AMAYA GONZÁLEZ REYES

Sanxenxo, 1979

Amaya González Reyes é doutora en Estudos Literarios e licenciada en Belas Artes nas especialidades de Escultura e Pintura pola Universidade de Vigo. 

Na actualidade traballa como docente e artista plástica e visual.

Realiza estancias de traballo e formación en Arteleku (Donostia), no Museo Serralves (Porto) e no Laboral Escena (Xixón) dentro do programa “Mugatxoan”, e asiste tamén a diversos obradoiros con artistas coma Gabriel Orozco (Fundación Botín, Santander), Isidoro Valcárcel Medina (Facultade de Belas Artes, Pontevedra) ou David Lamelas (MARCO, Vigo).

A súa obra foi merecedora da bolsa de creación artística da Fundación Laxeiro de Vigo, da bolsa de produción do programa Mugatxoan e da axuda á produción artística do Centro Cultural Montehermoso Kulturenea de Vitoria-Gasteiz. Actualmente a súa obra, que podería definirse como interdisciplinar, está presente en exposicións de arte contemporánea en centros de recoñecido prestixio coma o CGAC, o MARCO, o MAC ou o Círculo de Belas Artes, así como en numerosas coleccións privadas e públicas no CGAC ou no Museo de Arte de Santander, entre outras.

XISELA FRANCO

Vigo, 1978

Xisela Franco é unha artista e cineasta cunha ampla traxectoria no documental. Licenciada en Comunicación Audiovisual e en Filosofía pola UEM, funda en Madrid Epojé Films, coa que produce, guioniza ou dirixe documentais históricos para TVE ou Canal Historia, ademais de películas con vocación artística. Por Aadat (2004), sobre a muller saharaui, recibe o Premio Ciudad de Madrid ao mellor documental español en DocumentaMadrid. En 2006 trasládase ao Canadá coa bolsa de postgrados da Fundación Caixa Galicia e cursa un MFA na York University (Master of Fine Arts in Film), e supervisa a súa tese  o cineasta Phil Hoffman. Entre 2008-2009 obtén unha bolsa en York como profesora axudante do catedrático en cinema canadense John MCullough.  

Regresa a España e dirixe para a TVG a serie de 13 documentais As raíces (da industria galega). Gaña o premio de produción ARTISTAAS 2015 e realiza no MARCO de Vigo a exposición “Interior, exterior, durante”. En 2016 dirixe o proxecto “Cinema e muller” da Deputación de Pontevedra, para visibilizar o cinema feito por mulleres en Galicia, do que nace a película colaborativa Visións. O seu traballo estivo na sección oficial de festivais coma Dok Leipzig Film Festival, European ShortFilm Biennale (Ludwigsburg), Montreal Underground Film Festival, Intermediaciones–Muestra de Videoarte de Medellín, Festival de Cinema S8 de Curitiva (o Brasil), Play-Doc, Cineuropa, MICE, Curtocircuíto (Premio AGAG ao mellor guión, Cruz Piñón, 2014) ou Cinemística de Granada (Premio Distinción Verde, Hyohakusha, 2015). O Concello de San Sadurniño na Coruña dedícalle en 2016o Certame Galego das Artes pola Igualdade.

Colabora con distintos festivais nos que programa con perspectiva feminista ou organiza mesas ou obradoiros. En 2020 participa como directora artística no MOCA, no que comisaria “Toronto, en primeira persoa”. Dende 2021 programa a sección Cinema percorridos en Play-Doc ou Paraíso no Festival S8, en colaboración coa Facultade de Belas Artes da Universidade de Vigo, da que Xisela é profesora asociada. 

CHELO MATESANZ

É licenciada en Belas Artes nas especialidades de Audiovisuais e Pintura e doutora pola Universidade do País Vasco.

Graduada en Psicoloxía con mención en Intervención Clínica en Trastornos Mentais e do Comportamento na Universidade Nacional de Educación a Distancia (UNED). Formouse en Terapia Familiar Sistémica en Psicoestudio (Vigo). É profesora titular de Pintura na Facultade de Belas Artes de Pontevedra da Universidade de Vigo.

Na súa traxectoria artística cómpre mencionar as súas últimas exposicións individuais: “Incredigirls”, en Palexco (A Coruña, 2022); “Me llamo Rubí, Diamante, Perla, las joyas de la boda de mi madre”, na Galería Espacio Olvera (Sevilla, 2020); “Vírgenes para vestir”, na mesma galería (Sevilla, 2018); “As miñas cousas en observación”, no CGAC (Santiago de Compostela, 2014); e as súas exposicións colectivas: “Sin cerraduras”, Colección Bragales, na Fundación Vital (Vitoria-Gasteiz, 2022); “Cruzamentos”, no CGAC (Santiago de Compostela, 2022); “Galicia futura”, no Gaiás (Santiago de Compostela, 2022); “Teixint identitats”, en Tecla Sala (Barcelona, 2019); “Alén dos xéneros”, no MARCO (Vigo, 2017); “93”, no CGAC (Santiago de Compostela, 2013); “O bosquexo do mundo”, no MARCO (Vigo), no Auditorio de Galicia (Santiago de Compostela) e na Fundación Luis Seoane (A Coruña), entre 2013 e 2014; “Genealogías feministas en el arte español 1960-2010”, en MUSAC (León, 2012).

Estivo representada en varias feiras coma ARCO (Madrid), Art Chicago, Art Liste (Basilea, Suíza), Riparte (Roma), Art Colonia (Alemaña) e Expoarte (Guadalaxara, México).

En 1992 obtivo unha bolsa de formación e axuda a investigadores do Departamento de Educación da Universidade de Investigación do Goberno Vasco. En 1994 foi seleccionada para a Mostra de Arte Xove e en 1995 en Germinations para novos artistas europeos e tamén obtivo a bolsa da Fundación Marcelino Botín. En 1996 concédenlle o premio JASP ao mellor artista novo en ARCO.

Participou en numerosas mesas redondas, encontros de artistas, charlas e conferencias sobre temas específicos relacionados coa súa experiencia artística.

REBECA LAR

Vigo, 1993

Rebeca Lar é doutora en Belas Artes. Na súa tese de doutoramento estudou as representacións da bruxa na creación audiovisual contemporánea, problemática coa que tamén traballou no ámbito artístico e literario.

Nas súas obras, centradas na memoria e na linguaxe, o texto funciona como material e concepto. A súa práctica multidisciplinar trata de revelar, máis ou menos explicitamente, o que se atopa nas fronteiras. Os seus últimos proxectos recibiron o apoio das bolsas de creación Injuve e Novos Valores e teñen que ver coas pegadas da memoria histórica en Galicia.

Na súa traxectoria acadou premios de institucións diversas: Xunta de Galicia, Universidade Loyola Andalucía, Deputación de Ourense ou Universidade de Vigo, entre outras.

Formou parte de exposicións en diferentes cidades españolas, así como en Cuba e Portugal. Entre as súas mostras colectivas destacan “Lo (in)visible” (Madrid, 2022), “Identidades latentes” (Galicia, 2020) ou “Alén dos xéneros: prácticas artísticas feministas en Galicia” (Vigo e Santiago de Compostela, 2017).

Demostra o seu interese polos enfoques feministas e recentemente investigou sobre a presenza da perspectiva de xénero na educación secundaria obrigatoria. Cos seus proxectos de investigación recibiu recoñecementos pola inclusión da perspectiva de xénero, participou en congresos sobre arte contemporánea, performance ou moda e publicou en revistas especializadas coma Investigaciones Feministas da Universidade Complutense.

NEVES SEARA

Ourense, 1983

Formouse en Belas Artes e especializouse en Escenografía, posúe o título de Especialista en Xestión Cultural, é doutoranda en Historia da Arte Contemporánea, especializada en Arteterapia e Gestalt e con formación en feminismos e en violencia de xénero.

Expuxo en múltiples lugares dentro e fóra de Europa (A Habana, Nova York, Londres, Bruxelas, Ramala, Madrid, Galicia...). É unha artista multidisciplinar que traballa a performance, a plástica, a fotografía e a escritura dende unha perspectiva feminista e que tamén desenvolve o seu labor como docente e xestora cultural con ese mesmo enfoque.

Xestiona eventos, comisariados, obradoiros creativo-didácticos para todas as idades cos que elabora un pensamento crítico, pero tamén desempeña un labor de facilitadora no acompañamento terapéutico para persoas con situacións complexas a través da arte.

Afectada de endometriose, emprega tamén a súa propia experiencia de 24 anos sen diagnóstico e desatención médica para elaborar obras e forma parte dun colectivo con outras artistas para axudar na difusión sobre a enfermidade.

MAR CALDAS

Vigo, 1964

Profesora de Belas Artes na Universidade de Vigo. Doutorouse en 2006 e recibiu o premio extraordinario. No seu traballo artístico salienta o uso da fotografía, o texto e o vídeo, e incorpora recursos performativos e procesuais. Interésase polas políticas da representación e pola ollada da e do espectador, na súa obra aborda as relacións de dominación, o valor da micro-historia, o quebrantamento dos roles sexuais ou a desactivación do voyerismo.

Participou en exposicións feministas e de xénero coma as do Auditorio de Galicia “A arte inexistente. As artistas galegas do século XX” (1995) e “Marxes e mapas. A creación de xénero en Galicia” (2008), “Genealogías feministas en el arte español, 1960-2010” (MUSAC, León, 2012), “Alén dos xéneros. Prácticas artísticas feministas en Galicia” (MARCO, Vigo, 2017), “Women in Work. Mujer, arte y trabajo en la globalización” (Sala da UPV Valencia; Galería Octubre, UJI Castellón, 2017), “Mulleres en acción. Violencia zero” (O Rosal, 2018), “Arredor da casa. Miradas de mulleres” na Colección Alterarte (Fundación Luis Seoane, A Coruña, 2019), “De mestras e mestrados” (Museo de Pontevedra, 2020) ou “Artivisme feminista” (Casino Liberal, Algemesí, Valencia, 2022).

Combina a práctica artística cun labor teórico vertido en conferencias, ensaios e comisariados. Con temática de xénero comisariou as exposicións “Maquila Boutique” (itinerancia en Galicia, 2006), “Boas pezas” (Sala X, Pontevedra, 2007), “Xénero e artes visuais en UVigo (Sala X, Pontevedra, 2014) e “Sen moldes. Comentarios fotográficos sobre os xéneros” (UVigo, 2017/21). Cocomisarou os ciclos de vídeo En Primeira Persoa. Relacións do Suxeito na Intimidade (CGAC, Santiago de Compostela, 2006), Plano Íntimo (Sala Parpalló, Valencia, 2007), Desafi(n)ando el Género (Murcia Cultural, 2010) e as catro edicións de “ARTISTAS”, proxecto de visibilización das obras das alumnas da Universidade de Vigo (UVigo, MARCO e CGAC de 2011 a 2015).

ITZIAR EZQUIETA

A Coruña, 1975. Afincada en Pontevedra dende hai anos

Itziar Ezquieta nace na Coruña en 1975, aínda que aos poucos anos de idade trasládase a vivir a Pontevedra, cidade na que vive dende entón.

Doutora en Belas Artes, na actualidade concilia a súa actividade no eido artístico coa docencia e investigación na área de expresión plástica da Universidade de Vigo (UVigo).

Realiza múltiples exposicións en diversas institucións da comunidade galega. Desenvolve ao longo destes anos un proceso de investigación arredor do labor creativo, da plástica, da experimentación e da transmisión formal e conceptual da obra de arte e da súa didáctica, realizando traballos de ilustración de libros infantís ou proxectos de investigación e mediación artística, así como proxectos de comisariado, coordinación, montaxes e deseños expostivos.

Realizou exposicións individuais na Galería Sargadelos (Pontevedra), na Galería por Amor á Arte (Porto), na Galería Paloma Pintos (Santiago de Compostela), na Fundación Caja Madrid (Pontevedra), en El Correo Gallego (Santiago de Compostela) e na Galería Anexo (Pontevedra), e colectivas no Museo de Pontevedra, no Auditorio de Galicia, no IFEVI (Vigo), no Pazo da Cultura (Pontevedra), na Xunta de Galicia (Pontevedra), no Fórum Cultural (Vila Nova de Cerveira), na Galería María Prego (Vigo), no MARCO (Vigo), no Palacio de Congresos (Madrid), etc.

Recibiu bolsas de investigación e de colaboración da UVigo do 2000 ao 2012 e a bolsa Novos Valores da Deputación Pontevedra en 1999.

Ten obras premiadas no II Certame María José Jove, na IV e XI Bienal Issac Díaz Pardo, na XIV Bienal Internacional de Arte de Vila Nova de Cerveira, na V Bienal Pintor Laxeiro, no V Premio Comarcas do Sar, na VII Bienal de Pintura Araguaney, na Vangarda 2005 e na XXIX Bienal de Pintura Concello de Cambre.

Por outra banda, ten obras expostas no Fondo de Paradores de Turismo (Madrid), na Fundación Museo A Solaina Piloño (Lalín), na Deputación da Coruña e na de Pontevedra, no Centro Andaluz de Arte Seriado (Xaén), nos concellos de Cangas, Bueu e Vilagarcía de Arousa, no Departamento de Cultura do Barco de Valdeorras, no Museo Municipal Ramón María Aller (Lalín), no proxecto de reforma da illa de San Simón, nas instalacións da TVG, no fondo artístico Caja Madrid (Pontevedra), na UVigo, na Xunta de Galicia, na Fundación Araguaney, no Grupo El Correo Gallego e no Ámbito Cultural El Corte Inglés.

NURIA RUIBAL

Oviedo, 1983. Reside en Pontevedra dende hai anos

Licenciada en Belas Artes pola Universidade de Vigo, onde amplía os seus estudos de doutoramento e mestrado en Arte Contemporánea.

En 2008 ten lugar a súa primeira mostra individual “Estados de ánimo”, dentro do programa “Culturaquí”, na Sala Borrón de Oviedo, unha exposición que tivo grande acollida tanto por parte do público coma da crítica.

Posteriormente foi premiada coa bolsa AlNorte, coa que expoñerá de maneira individual o proxecto “Dulce submisión”, no Museo Barjola de Xixón.

Interésase polos proxectos site specific e intervirá a Zona C de Santiago de Compostela coa obra Entre a razón e a pel.

En 2014 recibe o Premio Concello de Santiago de Compostela na Feira de Arte Contemporánea Cuarto Público, polo seu proxecto “Non importa o final”. O seu traballo puido verse en mostras internacionais coma ARCO 2008 e 2011, e en exposicións colectivas coma “Oito_artistas.gal”; VI Premio Auditorio de Galicia; V Certame de Artes Plásticas Mulier Mulieris; en varias mostras de poesía experimental da Deputación de Badaxoz ou no IX Certame de Artes Plásticas da Deputación de Ourense, onde se lle outorgou o segundo premio.

Recentemente expuxo na 27 Muestra de Artes Plásticas do Principado de Asturias; no XX Aniversario AlNorte; no Eau de Femme ou na Mostra XXV Aniversario de “Voilá la femme”.

No seu traballo sempre estivo latente a preocupación por temas coma o paso do tempo, a memoria ou a identidade; emprega para iso o uso da palabra, o debuxo ou o carácter narrativo que esconden os obxectos de uso cotián. Traballos de carácter íntimo, que xogan con ese desexo de permanencia. Proxectos nos que o particular se converte en colectivo, nun intento por deixar pegada da propia existencia.