Amelia Palacios, a través de sutís xogos de luz e cor, invoca a alma da paisaxe galega repleta de misterio, contos e fábulas. Amelia inspírase na poesía e os recordos oníricos que habitan o seu imaxinario. “Transforma o espazo nunha ingrávida atmosfera de suaves luces envolventes e esvaecidos contornos propicios para a fantasía”, escribiu dela Anxeles Penas.