Ana Pardo de Vera Posada

Licenciada en Filoloxía Hispánica e cun máster en Medios de Comunicación, é actualmente directora corporativa e de Relacións Institucionais de Público. Traballou en varios xornais, coma La Voz de Galicia, Diario Sur, Tiempo ou Diario 16, entre outros; actualmente colabora con RTVE, Mediaset, TV3, Catalunya Ràdio e EiTB.

Foi asesora de Comunicación durante os dous gobernos de José Luis Rodríguez Zapatero, nos ministerios de Defensa e de Industria, Comercio e Turismo, así como vicepresidenta terceira. Escribiu a novela Chantaje a una jueza (Editorial Espasa) e os ensaios En la maleta de Zapatero (Libros.com) e La armadura del rey: un relato explosivo sobre la situación actual de la monarquía española (Roca Editorial e, en catalán, Ara Llibres), este último xunto a Eider Hurtado e Albert Calatrava, tamén xornalistas.

Beatriz Gimeno

Licenciada en Filoloxía Semítica e activista social desde moi nova no campo do feminismo; en 1994 incorporouse ao activismo LGTB. Participou na fundación da Federación Estatal de Lesbianas, Gais, Bisexuais e Transexuais (FELGTB), a asociación LGTB española máis importante, na que ocupou o cargo de secretaria xeral e despois de presidenta. Como presidenta dirixiu a campaña política e todas as negociacións que finalmente concluíron coa aprobación da lei de matrimonio igualitario en 2006. Imparte múltiples conferencias e cursos de formación sobre feminismo, xénero, sexualidade ou dereitos LGTB; moitos deles impártense en América Latina, polo que traballou en Perú, Arxentina, Chile, Uruguai, México, Colombia e Venezuela.

Foi deputada na Asemblea de Madrid por Unidas Podemos na lexislatura 2015-2019; de 2020 a 2021, directora do Instituto das Mulleres; e de 2021 a 2023, deputada de novo.

Cira García Domínguez

Maxistrada-xuíza do Xulgado de Violencia sobre a Muller núm. 1 de Albacete; ingresou na carreira xudicial en 2003 e desempeñou o seu traballo en distintos órganos xudiciais de diferentes provincias de España, ata que en 2013 ocupou a praza como titular do Xulgado de Violencia sobre a Muller de Albacete, único xulgado con competencias exclusivas na materia en toda a Comunidade Autónoma de Castela-A Mancha, cargo que aínda ostenta na actualidade.

É delegada do Consello Xeral do Poder Xudicial en materia de violencia de xénero na devandita comunidade autónoma.

Forma parte da Coordinadora da Asociación de Mulleres Xuízas Españolas, a cal ten como obxectivo “contribuír ao desenvolvemento da difusión e da igualdade a través da concienciación e da sensibilización da cidadanía en xeral e das xuízas e xuíces en particular sobre a necesidade impostergable da defensa dos dereitos humanos”. Coordina, ademais, as comisións de Igualdade e de Violencia de Xénero da Asociación Xuízas e Xuíces para a Democracia.

Ademais destas actividades como maxistrada, interveu noutras desenvolvidas na Universidade de Castela-A Mancha, no Colexio da Avogacía de Albacete, Barcelona ou Córdoba, así como en distintas actividades formativas en materia de violencia de xénero impartidas polo Consello Xeral do Poder Xudicial, ademais de en xornadas formativas para a Policía Nacional, a Garda Civil e a Policía Local de Albacete.

Recibiu algúns recoñecementos polo seu labor na loita contra o mal social que supón a violencia de xénero en España. En concreto, en 2015 a Delegación do Goberno de Castela-A Mancha concedeulle o Premio Menina; e en 2016 o Concello de Albacete, o recoñecemento como muller no ámbito da función pública pola súa actuación xudicial á fronte do Xulgado de Violencia sobre a Muller.

Encarna Otero Cepeda

Entre 1971 e 1976 residiu en Francia, na cidade de Toulouse. Estudou Historia na Universidade de Toulouse II-Le Mirail e licenciouse en 1975. En 1978 superou os exames de oposición a agregados de Xeografía e Historia, tras o que comezou a exercer a docencia no IES Eduardo Pondal en Santiago de Compostela. A partir de 1986 formou parte do Seminario Permanente de Historia do Curso de Orientación Universitaria, que, baixo a coordinación do profesor Ramón Villares Paz, elaborou un libro de texto de Historia do Mundo Contemporáneo publicado pola Editorial Galaxia-SM en setembro do citado ano. En 1987 este mesmo seminario sacou unha guía de Historia do Mundo Contemporáneo, publicada pola Universidade de Santiago de Compostela. Tamén colaborou nun libro de texto de Ciencias Sociais para 4.º da ESO editado por Edicións A Nosa Terra. Colaborou en diferentes publicacións galegas coma A Nosa Terra, O Ensino, Andaina e Festa da palabra silenciada, con diversos artigos sobre a muller na historia.

Desde 1970 milita activamente no nacionalismo. Entre 1971 e 1976, na súa etapa en Toulouse, participou no movemento antifranquista e coñeceu directamente a realidade no exilio. En 1982, recentemente creado o Bloque Nacionalista Galego (BNG), formou parte do seu Consello Nacional, ademais de ser membro da Comisión Permanente en calidade de responsable de Prensa e de Relacións Exteriores. Participou como observadora na Comisión Intergrupos que funciona no Parlamento Europeo e no grupo parlamentario europeo Europa dos Pobos.
Formou parte da Comisión Política do BNG, que elaborou, xunto co Partido Nacionalista Vasco e Convergència i Unió, as declaracións de Barcelona, Vitoria-Gasteiz e Santiago de Compostela, e forma parte do grupo de traballo emanante destas comisións sobre a política europea.

Desde 1991, tras as eleccións municipais, é concelleira do BNG e portavoz da Corporación Municipal de Santiago de Compostela. En 1999 chegou a ser primeira tenente de alcalde e concelleira delegada de Conservación e Rehabilitación do Casco Histórico, de Relacións no Consorcio da Cidade de Santiago de Compostela e da Muller. Entre 2005 e 2009 foi directora xeral de Fomento e Calidade da Vivenda na Consellería de Vivenda. Desde 2004 é membro da Comisión de Igualdade do Consello da Cultura Galega (CCG). Publicou dous libros de contos en Galaxia, en colaboración coa ilustradora Elisa Galego Picard, titulados A serea do mundo e O branco país sen neve. En decembro de 2013 presentouse un documental feito en colaboración co CCG sobre as mulleres que traballaron no volframio, titulado A luz do negro.

Isabel Valdés Aragonés

Licenciada en Xornalismo pola Universidade Complutense de Madrid (UCM) e cun máster de Xornalismo da Escola de Xornalismo UAM-EL PAÍS, está especializada en feminismo. É a correspondente de Xénero de El País desde febreiro de 2022, aínda que xa ocupara esa carteira entre 2018 e 2019; escribe nesa área desde 2014 e coordinou Blog mujeres entre 2014 e 2022. Pasou mentres polas seccións de Especiais, Branded, Tentacións e Sanidade correspondentes a Madrid; nesta última cubriu a pandemia ocasionada pola COVID-19.

É autora do libro Violadas o muertas (Península, 2018), sobre o caso de La Manada e o movemento feminista, e formou parte do equipo de Jauría, a obra de teatro dirixida por Miguel del Arco sobre o mesmo caso.

Participa en charlas e conferencias sobre feminismo, violencia de xénero e medios de comunicación; así como en seminarios e clases en universidades (UCM, Universidade de Sevilla, Universidade Aberta de Cataluña ou Universidade do País Vasco) sobre feminismo e periodismo, con especial énfase na violencia sexual.

En novembro de 2022, con motivo do Día Internacional da Eliminación da Violencia contra a Muller, recibiu o Premio Meninas da man da ministra de Xustiza, Pilar Llop, e da delegada do Goberno na Comunidade de Madrid, Mercedes González; uns galardóns cos que se distinguen as persoas e institucións que destacaron polo seu compromiso coa defensa dos dereitos da muller e coa loita contra a violencia de xénero. Ademais, o 8 de marzo de 2023 obtivo un dos recoñecementos anuais que outorga o Goberno de Castela-A Mancha polo Día Internacional da Muller "pola súa implicación na loita para conseguir a igualdade e contra a violencia machista a través do seu traballo xornalístico".

Marina Subirats Martori

Socióloga que traballou fundamentalmente sobre temas de educación e coeducación, a evolución dos xéneros e tamén noutros ámbitos, coma a estrutura social de Cataluña. Actualmente é catedrática emérita de Socioloxía da Universidade Autónoma de Barcelona. Así mesmo, desempeñou algúns cargos políticos, coma directora do Instituto da Muller do Ministerio de Asuntos Sociais (1993-1996) e concelleira de Educación no Concello de Barcelona (1999-2006).

Entre as súas publicacións destacan Rosa y azul: la transmisión de los géneros en la escuela mixta; Balones fuera: reconstruir los espacios desde la coeducación; Forjar un hombre, moldear una mujer; Coeducación, apuesta por la libertad; Barcelona: de la necesidad a la libertad. Las clases sociales en el umbral del siglo xxi; Educar a las mujeres: la construcción de la mirada coeducativa; e o seu último libro: De mares a filles. La transmisió de la feminitat. Ademais, colabora habitualmente con algúns medios de comunicación, coma co diario Ara.

Recibiu diversos premios, entre eles a Cruz de San Xurxo, da Generalitat de Cataluña (2006), e o Premio de Socioloxía do Instituto de Estudos Cataláns (2011). É tamén doutora honoris causa polas universidades de Valladolid no Campus de Palencia (2018), Rovira i Virgili de Tarragona (2021) e de Girona (2021).

Marta González Vázquez

É doutora en Historia pola Universidade de Santiago de Compostela e profesora axudante de Historia Medieval na Universidade da Coruña. Foi secretaria xeral de Igualdade na Xunta de Galicia e actualmente deputada pola Coruña desde 2012, onde desempeñou a portavocía de Igualdade do Grupo Parlamentario Popular (GPP) no Congreso. Tamén coordina a área social no GPP no Congreso. É autora de varios libros sobre historia das mulleres na Galicia medieval.

Marta Lois González

É licenciada en Filosofía e doutora en Ciencia Política pola Universidade de Santiago de Compostela (USC).  Exerce o seu labor docente e investigador como profesora na Facultade de Ciencias Políticas da USC. A súa traxectoria investigadora articúlase ao redor dunha serie de temas e áreas complementarias que comprenden a perspectiva de xénero, a análise das políticas públicas, a teoría política feminista contemporánea e a representación política na disciplina.

É coeditora e coautora de varias obras de relevancia para a súa área de investigación, a máis recente é Género y política. Nuevas líneas de análisis ante la cuarta ola feminista, publicada por Tirant lo Blanch España en decembro de 2022. Tamén publicou os libros Crisis, derechos sociales e igualdad (2015), coa mesma editorial, e Ciencia política con perspectiva de género (2014), con Akal. Grazas a este  último recibiu o Premio Nacional María Ángeles Durán de Investigación Científica.

Igualmente realizou unha ampla actividade de divulgación do coñecemento, principalmente ás administracións públicas, relacionada cos ámbitos da súa especialización investigadora (políticas públicas de xénero, igualdade e representación).

Así mesmo, entre 2015 e 2019 asumiu responsabilidades públicas como concelleira de Igualdade no Concello de Santiago de Compostela. Durante este período xestionou políticas públicas no campo das políticas de xénero, da promoción económica, do emprego, do turismo e do desenvolvemento local. Entre as accións máis destacables neste campo figura “Compostela en negro contra as violencias”, campaña impulsada desde o Concello de Santiago de Compostela que se converteu nun referente a nivel galego e á que se adheriron máis de cen concellos desta comunidade. Ademais, impulsou o proxecto “Compostela, territorio das mulleres”.

Desde 2019 continúa desenvolvendo responsabilidades de representación política no Concello de Santiago de Compostela, neste caso na oposición, e compatibiliza a representación local co labor docente e investigador.

Nuria Varela Méndez

É licenciada en Ciencias da Información pola Universidade Complutense de Madrid (UCM) e conta cun máster en Estudos Interdisciplinarios de Xénero e outro en Xénero e Políticas de Igualdade entre Mulleres e Homes. En 2017 se doutorouse cum laude cunha tese centrada na violencia contra as mulleres.

Traballa como reporteira nos semanarios Panorama, Interviú e Tempo (1989-2008); neste último especializouse en conflitos bélicos e crises de persoas refuxiadas.

Docente en programas universitarios de posgrao en Comunicación, Políticas de Igualdade, Historia da Teoría Feminista e Violencia de Xénero, e colaboradora honorífica do Instituto Universitario de Investigacións Feministas da UCM.

É autora dos libros Íbamos a ser reinas: mentiras y complicidades que sustentan la violencia contra las mujeres (2002), Feminismo para principiantes (2005), La voz ignorada. Ana Orantes y el fin de la impunidad (2012), Cansadas: una reacción feminista frente a la nueva misoginia (2017), Feminismo para principiantes (2018), Feminismo 4.0. La cuarta ola (2019) e Violencia de género en hijas e hijos de maltratadores: la perpetuación de la violencia (2021). Tamén dos libros colectivos Wollstonecraft. Hijas del horizonte (2015), El atlas de las mujeres en el mundo. Las luchas históricas y los desafíos actuales del feminismo (2019), e Breve diccionario de feminismo (2020).

No ámbito institucional, foi a primeira directora de Gabinete do Ministerio de Igualdade do Goberno de España en 2008.

Actualmente é directora xeral de Igualdade do Goberno do Principado de Asturias.

Rosa Cobo Bedia

É doutora en Ciencias Políticas e Socioloxía, profesora titular de Socioloxía na Universidade da Coruña (UDC) e directora de Atlánticas. Revista Internacional de Estudios Feministas da mesma universidade.

Así mesmo, dirixe a oitava edición do curso Historia da Teoría Feminista, tamén na UDC. É a presidenta da Rede Académica Internacional de Estudos de Prostitución e Pornografía.

Entre os seus libros destacan Las mujeres españolas: lo privado y lo público (Centro de Investigacións Sociolóxicas, 1992); Fundamentos del patriarcado moderno. Jean Jacques Rousseau (Ediciones Cátedra, 1995); e Interculturalidad, feminismo y educación (2007), Educar en la ciudadanía: perspectivas feministas (2008), Hacia una nueva política sexual: las mujeres ante la reacción patriarcal (2011), La prostitución en el corazón del capitalismo (2017) y La imaginación feminista: debates y transformaciones disciplinares (2019), todos eles publicados coa editorial Los Libros de la Catarata.

Os seus últimos libros son Breve diccionario de feminismo (Los Libros de la Catarata, 2020), editado xunto a Beatriz Ranea, e Pornografía. El placer del poder (Ediciones B, 2020).

Rosa Gómez Limia

É licenciada en Xornalismo pola Universidade de Santiago de Compostela.

En 1979, nun goberno en coalición co Partido Comunista, pasou a ser a primeira tenenta de alcalde de Mugardos, desde onde fomentou a actividade cultural e deportiva.

Impulsou o asociacionismo feminino en Galicia e participou na creación de Mulleres Progresistas, de cuxa federación galega foi logo presidenta. Con Mulleres Progresistas participou na elaboración do primeiro plan de igualdade aprobado polo Goberno de Felipe González.

En 1988, durante a segunda lexislatura, converteuse en deputada e na primeira muller de esquerdas con escano no Parlamento de Galicia.

Fundou e presidiu Teenses pola Igualdade, primeira asociación que incorpora os dous sexos á loita compartida polos dereitos humanos de todas as persoas.

Entre as súas publicacións destacan: 100 mulleres galegas: artistas emerxentes (2010), AmbienTEO (2005-2010), Da facultade ao mercado laboral: estudo e análise das saídas profesionais da licenciatura de Xornalismo (2002) e A prostitución, un problema sen resolver (1985).

Teresa Peramato Martín

Licenciada en Dereito pola Universidade de Salamanca, ingresou na carreira fiscal en 1990.

Despois do seu paso por diversas fiscalías (Tenerife, Valladolid e Barcelona), trasladouse á Fiscalía Provincial de Madrid, destino no que foi nomeada fiscal  delegada para a Sección de Violencia sobre a Muller en maio de 2005.

Foi membro do grupo de expertos do Observatorio Estatal de Violencia contra a Muller para elaborar o primeiro Informe anual del Observatorio Estatal de Violencia sobre la Mujer (2007).

En 2010 foi nomeada fiscal adscrita á fiscal de Sala contra a Violencia sobre a Muller. En 2018 pasou a ocupar o cargo de fiscal adscrita á Fiscalía ante o Tribunal Constitucional. En maio de 2021 foi ascendida á categoría de fiscal de sala e nomeada fiscal de Sala contra a Violencia sobre a Muller.

Participa como experta independente da Comisión de Selección do Fondo de Becas Fiscal Soledad Cazorla Prieto para as nenas e nenos orfos da violencia de xénero desde que se constituíu o fondo ata a actualidade.

Recibiu múltiples premios e condecoracións, entre os que destaca o Premio á Igualdade Alicia Salcedo do Ilustre Colexio de Avogados de Oviedo en 2018.

Laura Berja Vega

Laura Berja Vega é psicóloga Licenciada na Universidade de Xaén. Ten un Máster de Psicoloxía Clínica e outro de Axente de Igualdade para a intervención social, este último na Universidade de Sevilla. Traballou en diferentes programas no Centro Municipal da Muller do Concello de Linares como axente de igualdade e como monitora. Tamén exerceu como psicóloga nun gabinete de psicoloxía clínica. Noutra etapa da súa vida laboral exerceu como formadora de módulos de igualdade entre mulleres e homes en cursos de formación para o emprego e tamén traballou como autónoma elaborando plans de igualdade en Concellos.

A súa traxectoria política empeza coa súa militancia no PSOE no ano 2008. Representou ás mocidades socialistas en órganos de representación xuvenil, sendo dous mandatos membro da deputación permanente do Consello da Mocidade de Andalucía. Desde 2015 ata 2019 foi a portavoz de igualdade do grupo parlamentario socialista participando en distintas leis como a Lei de pensións de orfandade dos orfos e das orfas da violencia de xénero ou a modificación da Lei do Poder Xudicial para incorporar a formación en igualdade no ámbito xurídico.

En 2019 é elixida deputada por Xaén ao Congreso, desde este momento ata a actualidade é portavoz de igualdade no Congreso do PSOE. A súa traxectoria política sempre estivo vinculada á igualdade entre mulleres e homes, é unha muller feminista moi comprometida coa abolición da prostitución.

Inés Alberdi Alonso

Naceu en Sevilla en 1948; estudou Ciencias Políticas e Económicas na Universidade Complutense de Madrid (UCM) e doutorouse en Socioloxía en 1978 na mesma universidade.

É catedrática honorífica de Socioloxía na Facultade de Ciencias Políticas e Socioloxía da UCM.

De 2008 a 2011 traballou coas Nacións Unidas en Nova York como directora executiva do Fondo de Desenvolvemento das Nacións Unidas para a Muller.

Foi directora do Departamento de Investigación do Centro de Investigacións Sociolóxicas (CIS) e asesora do Programa de Igualdade de Oportunidades das Comunidades Europeas. Tamén foi deputada na Asemblea de Madrid de 2003 a 2007.

Publicou libros e artigos, e deu conferencias en congresos e seminarios de España, dos Estados Unidos e de Europa sobre temas relacionados coa familia, coa educación e coa situación social das mulleres. O seu último libro publicado titúlase La sociología como vocación (CIS; Madrid, 2020).

É membro do Real Padroado do Museo Nacional de El Prado, do Padroado da Fundación Ortega‑Marañón e dos consellos asesores do CIS e do Centro Reina Sofía sobre Adolescencia e Mocidade.

En 2019 recibiu o Premio Nacional de Socioloxía e Ciencia Política como “recoñecemento a unha traxectoria científica destacada no ámbito da socioloxía”.