17 MAIO
2007
DÍA DAS LETRAS GALEGAS
“Pica o canteiro pedra,
a que onte foi tecida
na erguida voz do poeta
pra verba da cantiga.
Recende a terra a Virxen.
Entre o sol vén vindo o vento.
A comida vai chegando,
a boroa sabe a trigo.
Espáiase en paz o tempo
Farto!”
“Pica o canteiro pedra”, Palabra no tempo ( 1963)
María Mariño
(Noia, 1907 – Seoane do Courel, 1967)
Foi unha escritora e poeta galega que publicou en galego e castelán. Viviu en varias vilas galegas e do País Vasco ata chegar a Parada, en Seoane do Courel, onde pasou gran parte da súa vida. A súa creación en galego recóllese en dúas obras que se caracterizan por un estilo intimista e autodidacta moi influenciado pola natureza que a rodeaba no Courel.
GRANDES ÉXITOS
1963
Palabra no tempo (1963) é unha obra de cadencia intimista e poesías vinculadas á terra e á súa existencia. No eido lingüístico rompe as estruturas do idioma e establece novas relacións semánticas.
Verba que comenza (1990) é unha obra conformada por vinte e sete poemas publicados de maneira póstuma. Esta edición promovérona Uxío Novoneyra e Avilés de Taramancos, e nela podemos atopar os escritos dunha María Mariño na etapa final da súa vida.
1990
Outras obras
O conxunto da súa poesía recolleuse no libro Obra completa (1994)
“Deuse a coñecer co libro Palabras no tempo, de feitío en certo xeito revolucionario, sobre todo polos seus recursos expresivos”.
Historia da literatura galega (1984), Francisco Fernández del Riego