Titulouse en 1940 —con Matilde Ucelay como precedente— e converteuse na primeira galega titulada en Arquitectura e na primeira muller en España en asinar oficialmente os seus propios proxectos arquitectónicos. Entre 1941 e 1946 traballou na Dirección Xeral de Rexións Devastadas, mentres compaxinaba obra privada en Madrid e Murcia. En 1942 casou con Vicente Iranzo Rubio e, tras o nacemento da súa terceira filla en 1947, interrompeu temporalmente a súa carreira. En 1955 reiniciou a súa actividade profesional en Murcia, onde exercería como arquitecta escolar provincial (1960–1967) e arquitecta municipal en Mula (1962–1967), ademais de manter traballos como profesional independente. En 1973 trasladouse a Barcelona, ao acadar o seu marido a praza de catedrático de Química Inorgánica Aplicada na Facultade de Farmacia da Universidade Central de Barcelona, e abandonou a práctica profesional. Quitando algúns proxectos esporádicos, non volveu exercer. Faleceu en Barcelona o 26 de setembro de 2008, aos 97 anos, e deixounos como legado un exemplo de perseveranza e talento que lle abriu portas a novas xeracións. Pioneira no desenvolvemento de proxectos de arquitectura civil, rehabilitación e vivenda social, exerceu tamén como profesora de debuxo técnico, onde foi referente decisiva para que outras mulleres avanzasen nunha profesión tradicionalmente masculina.