LULA GOCE

Ubicación Google Maps

Baiona (1978)

Lula Goce naceu en Galicia, España. Creceu influenciada polo aire salgado da costa, os percebes, o orballo e as fermosas praias polas que é famosa esta rexión de España. Aos 20 anos trasladouse a Salamanca e licenciouse en Belas Artes na especialidade de Pintura. A partir de entón participa en concursos e bolsas, tanto de escultura efémera como de pintura, en espazos públicos como en museos e galerías. Durante este período descubriu a emoción de transplantar o seu traballo da contorna das galerías ás paredes e achegou unha nova perspectiva a unha escena de graffiti moi estruturada, deixando pezas icónicas nas rúas e edificios abandonados. Lula trasladouse entón a Barcelona, onde estudou un doutoramento e un mestrado en Creación Artística na Universidade de Belas Artes, Deseño Gráfico na Pauta Centre Formació e Ilustración na Escola de la Dona. En Barcelona había unha vibrante, próspera e enorme escena de graffiti subterránea e Lula formou parte de colectivos artísticos desenvoltos en antigas fábricas como Hangar, Caminal ou La Escocesa en Poblenou. Aquí coñeceu e converteuse en membro do colectivo de arte urbana crúa e procedeu a desenvolver a súa técnica nas rúas e muros de Barcelona. A Lula pareceulle unha revelación a interacción directa co espectador que se produce ao plasmar unha gran peza de rúa nunha parede e a musculatura que require esta técnica.

Hai un diálogo que se establece entre transeúntes e residentes a medida que a peza toma forma e na súa finalización, que altera os espazos comunitarios e os barrios para mellor. O feito de que estas pezas se convertan en parte integrante das zonas nas que as creou impulsa a Lula a alcanzar novas cotas de esforzo artístico. Durante todo este tempo participou en festivais de arte urbana en todo o mundo como 501 SeeStreet en NYC, North West Walls comisariado por Arne Quinze en Bélxica, Waterford Walls en Irlanda, Memorie Urbane en Italia, Zona Maco en México, Street Art Summer en Hannover, Nasimi Festival en Acerbaixán, Poliniza Dos en Valencia, Twenty Urban Art en Murcia, Mad Cool Festival en Madrid, Bac en Barcelona, Grenoble Street Art, entre outros. Tamén participou en proxectos en centros de arte como a Casa de las Conchas en Salamanca; o Centro de Arte Santa Mónica e o CCCB en Barcelona, Matadero en Madrid; MARCO en Monterrey e Museo Diego Rivera en Guanajuato (México). Tamén en exposicións en DDR projects Gallery (Long Beach, CA) ou Inoperable Gallery, Viena, Next Street Gallery en París e Street Art Place en Italia. Se por casualidade estás a ler esta biografía para descubrir máis sobre Lula Goce, busca nos teus espazos urbanos locais, xa que poida que pintase unha peza fotorrealista, que está a achegar unha frescura á escena do graffiti de arte de rúa que é poderosamente evocadora e deixará unha marca indeleble no espazo e na túa mente.

O PROXECTO: A NENA DE VERMELLO

Durante a visita que fixemos a Cortegada, esta nena acompañounos durante todo o camiño, xunto coa súa nai e con outras mulleres, na procura de lugares onde poder realizar as nosas intervencións artísticas. Escollín esta nena porque me gustaba a idea da confrontación de idades que vin durante a nosa xornada. A maioría das mulleres que nos acompañaban eran maiores, ao redor dos corenta, cincuenta, e moitas delas dos sesenta ou máis. A nena suxeita un fío da súa chaqueta, que vai debuxándose ata as flores (fotografía da xornada). Ela tece o seu presente do que vive na parroquia, e ese presente será parte tamén do seu futuro.

lula@lulagoce.com

XOANA ALMAR (CESTOLA NA CACHOLA)

Ubicación Google Maps

O Grove (1983)

É licenciada en Economía pola Universidade de Santiago de Compostela e en Antropoloxía Social e Cultural pola Universidade de Granada.

Dedícase á pintura desde o ano 2008, aínda que é algo que leva facendo toda a súa vida. Nese ano coñeceu o seu compañeiro de profesión Miguel Peralta, co que traballa desde entón en moitas ocasións de xeito conxunto. Encaixan e seguen medrando tanto nesa linguaxe común coma na propia de cada un.

Pode parecer que non teñen relación os seus estudos coa súa profesión, pero a economía, a política e a antropoloxía son temas nos que intenta seguir formándose e inflúen nas obras que fai.

No 2013 forma Cestola na Cachola Cooperativa Galega, unha cooperativa de traballo asociado, con Miguel Peralta e Raquel Doallo. Miguel e Xoana dedícanse á pintura, ilustración e muralismo, e Raquel a temas formativos e de acompañamento de empresas da economía social.

Desde o 2020 Raquel marchou como socia traballadora, pero quedou como colaboradora, e decidiron mudar o nome a Cestolas Cooperativa Galega e centrarse exclusivamente na pintura, ilustración e muralismo. Os murais son a día de hoxe a principal actividade e traballan tanto en cidades coma en vilas e aldeas do rural.

(www.cestola.org)

O PROXECTO: Feira e festa

A técnica: o esgrafiado é unha técnica ornamental arquitectónica utilizada na decoración e no revestimento de muros. Consiste en aplicar unha primeira capa (neste caso será un morteiro romano: auga, area, cal e un tipo de arxila), normalmente máis escura e rugosa, que se deixa secar. Posteriormente aplícase o revoco, é dicir, unha segunda capa máis fina, lisa e clara (auga, area e cal), sobre a que se debuxa, antes de que seque. Ten unha antigüidade milenaria, pobos coma o exipcio, o árabe, o romano, o asirio ou o grego aplicárono. Estas técnicas pódense atopar en Galicia, especialmente na Ribeira Sacra.

A temática: a feira e a festa. A nosa intervención realizarase nun posto situado en Camporrapado, nunha carballeira a carón da igrexa dos Aflixidos. As charlas coa veciñanza confirmaron a elección, ao falar sobre a vida das mulleres na aldea (os homes case non participaban), os traballos, as festas, as amizades, os amores, a morte… Eu tiña claro que quería traballar sobre esas vivencias, pero cando falei con Consuelo (unha veciña de Camporrapado) xurdiron dous temas que captaron o meu interese: a feira e a festa, que concretamente se facían na carballeira onde se situará a intervención.

LAURA ITURRALDE

Ubicación Google Maps

Vigo (1984)

Técnica superior en Imaxe e en Gráfica Publicitaria e titulada superior en Arte Dramática na especialidade de Escenografía. Finaliza en 2017 o Mestrado en Profesorado. Dentro dos seus traballos podemos destacar a dirección artística de Terra, do grupo galego Tanxugueiras para o festival de Benidorm, actuación que acadou o 70 % das votacións do público e que contabiliza case 5 millóns de visualizacións en YouTube ou o deseño de iluminación e videoescena de Fariña, produción teatral vista xa por máis de 50.000 espectadores.

Traballa como iluminadora, escenógrafa e videocreadora con múltiples proxectos escénicos, artistas ou compañías como Mercedes Peón, Brigitte Vasallo, A Quinta do Cuadrante, o Centro Dramático Galego, a Cía. Borja Fernández ou Pálido Domingo. Desenvolve tamén o seu traballo máis persoal nos proxectos de música con visuais como Corvax e en instalacións como Centinela.

Recibe en 2018 o Premio María Casares á mellor escenografía polo seu traballo en Resaca (ilMaquinario) e en 2019, 2020 e 2021 outórganlle este mesmo galardón na categoría de iluminación por Invisibles (Redrum Teatro) e O empapelado amarelo (A Quinta do Cuadrante) e Bailar agora (Marta Alonso Tejada), respectivamente. Recibe tamén en 2021 o premio Rogelio de Egusquiza, da Asociación de Directores de Escena de España pola iluminación de Fariña, de Ainé Producións. Suma así un total de 5 premios e 7 nominacións nos últimos 4 anos.

Explora desde 2016 a liña do live cinema e as visuais a tempo real a través de cámara en vivo, participando con proxectos como Lorca namorado, Oh! Rosas vivas, Vesalii Icons do TAC, Trilitrate e Nostoc. Combina a súa actividade en artes vivas coa docencia, impartindo en diversas entidades cursos vencellados á creación de videoescena e á iluminación para espectáculos e exercendo de docente de Iluminación de xeito temporal na Escola de Arte Dramática de Galicia.

O PROXECTO: A FENDA

A partir das gretas, das fendas, Laura Iturralde propón unha instalación site-specific que dialoga co espazo, a través do espello e do espellismo, para integrarse nas historias e nas lendas do lugar: Silleda e os mouros.

A técnica: os espellos infinitos. Os chamados espellos infinitos funcionan mediante un sistema de dobre espello. Trátase de dúas superficies dispostas paralelamente na que unha delas é un espello convencional e a outra é o "espello unidireccional", coñecido por empregarse nas roldas de recoñecemento ou para as ventás de oficinas.

BASILISA FIESTRAS CACHAFEIRO

Ubicación Google Maps

Forcarei (1985)

Artista e profesora asociada de Escultura na Universidade de Vigo.

Doutora en Belas Artes con Premio Extraordinario e Mención Internacional pola Universidade de Vigo en 2016, ampliou a súa formación académica co Máster de Arte, Museoloxía e Crítica Contemporánea realizado en 2010, na Universidade de Santiago de Compostela.

No 2012 obtivo a bolsa predoutoral da Xunta de Galicia, coa que realizou a súa tese doutoral titulada (Des)vestirse-Vestirse-(Re)vestirse. A indumentaria na creación artística actual, que constituíu a base teórica das súas formulacións artísticas, na que a vestimenta, o corpo, o espazo e o territorio como paisaxe interior son os eixes sobre os que se forman as súas ideas. Este traballo reflectiuse en diversas exposicións individuais como “Cuerpo y territorio” (Museo de Arte Contemporánea, MAC Florencio de la Fuente, Cuenca, Huete, 2018); “Desanudar” (Galería Portal 48, Pontevedra, 2015); “Enredos y desenredos” (Galería Sargadelos de Ferrol, 2013) e “(Uni)formes” (Centro Cultural de Móstoles, Madrid, 2013).

A súa obra foi seleccionada en numerosas exposicións: “Cultivar incertezas, reformular o espazo/conmocionar a mirada” (CGAC, Centro Galego de Arte Contemporánea, 2021); “Campo de sementes” (RAC: Fundación Rosón Arte Contemporánea, 2021); VII Premio Mardel Artes Visuais (Valencia, 2019); Premios Auditorio de Galicia (Santiago de Compostela, 2019); feira de arte Modern & Contemporary Art Show (Marbella, España 2018); “Eu... ti...elas...nosoutras...nos + outrxs en rede” (exposición itinerante: feira de arte, JUSTMAD, Madrid; Museo Provincial de Lugo, Museo do Mar 2018); “Alén dos xéneros. Prácticas artísticas feministas en Galicia”, (Museo de Arte Contemporánea MARCO de Vigo, 2017); XI Certame de Artes Plásticas, Deputación de Ourense, en 2012; Galicia Crea 2012, Inside, Cidade da Cultura, Santiago de Compostela en 2011-12; “Dressed”, exposición na Fashion Week (O Porto, Portugal, 2011); entre outras.

O PROXECTO: DO MÍNIMO AO INFINITO

Seguindo as palabras da crítica de arte e editora Rosa Oliveirais, calquera manifestación artística ten dúas vías de aproximación: unha baséase no exterior, no contexto cultural, social, histórico e político; a outra vía de análise poderiamos dicir que é unha liña interior, como é a obra formalmente, a súa estrutura visual, as súas referencias estéticas ou históricas, dentro da linguaxe utilizada, do coñecemento técnico desta linguaxe. Estas dúas vías abordaranse mediante a representación pictórica de pedras, recompiladas en Cortegada. A obra comporase dunha intervención principal a grande escala, que se pintará sobre unha caseta de formigón, e quince pequenas pinturas nas diferentes entidades de poboación, que a veciñanza atopará nos seus percorridos.

NESS MORAIS

Ubicación Google Maps

Waiblingem, Alemaña (1988)

Ness Morais é unha ilustradora e deseñadora gráfica galego-portuguesa. Naceu en Alemaña onde viviu ata os 17 anos antes de mudarse de maneira definitiva a Galicia. Aquí cursou estudos en Ilustración e Artes Gráficas na EASD Antonio Faílde en Ourense e, posteriormente, en Pontevedra graduouse en Belas Artes cun mestrado en Dirección de Arte en Publicidade. Actualmente leva varios anos residindo nunha aldea en Silleda, onde pasa o seu tempo traballando na horta, cociñando e pintando todo o que pode.

O PROXECTO

A idea principal é mostrar a imaxe da muller do rural como a protectora da nosa cultura tradicional galega, a sabedoría que posúe sobre a natureza e toda a nosa tradición musical. O que pretendo coa peza é festexar esas mulleres que conservan a nosa historia. Na parte estética seguín o meu propio estilo marcado pola animación e as partes florais e simétricas están inspiradas nunha pintura de orixe rural chamada Bauernmalerei (pintura de labrador), que podemos atopar en Alemaña e noutros países centroeuropeos e coa que crecín de pequena no sur de Alemaña.

TAMARA ALVES

Ubicación Google Maps

Portimão (1983)

Tamara Alves (n. 1983) é unha artista visual portuguesa que reside actualmente en Lisboa. Licenciouse en Artes Plásticas (ESAD-IPL) e fixo un Máster en Prácticas Artísticas Contemporáneas, no que presentou o traballo Activismo público en contexto urbano. Sempre se interesou por un tipo de arte que é “inserida” no mundo, fascinada pola estética da rúa e o contexto urbano, prefire presentar o seu traballo na rúa ou en espazos públicos.

Tamara Alves vén construíndo unha narrativa que festexa de forma crúa e poética a vitalidade das sensacións fortes, dun devir animal, da paixón bruta, por oposición á deliberación racional. Con base na idea de que os nosos instintos son aquilo que nos define, a artista invoca un universo de figuras humanas e animais en interacción coa paisaxe natural e obxectos imbuídos de forte carga simbólica que nos convidan a abrazar os sentimentos como unha forza motriz, bravía e indomable. Un universo onde o amor, sempre o amor (que é ferida, dor, bágoas, mais non menos pracer, xúbilo, éxtase…), pode ser froito dun impacto, dun accidente, crecendo dentro de nós como unha flor silvestre. 

O PROXECTO: O TEU CORPO É DE TERRA E AUGA

No mundo da historia da arte o corpo feminino a miúdo representábase no medio da natureza, fomentando nocións de feminidade: a muller pasiva, fértil, protectora, fráxil etc. Actualmente, as mulleres artistas comezan a utilizar o seu corpo paisaxístico coma unha forma de resistencia, creando narrativas que rompen coas convencións do mundo da arte. Escollín representar a miña personaxe na súa contorna natural, entre as flores silvestres, na casa, como se espertase na súa habitación, onde a pel se funde cos pétalos das orquídeas silvestres. Ao mesmo tempo que muller e natureza presentan unha relación biolóxica, aquí son fonte de poder e resistencia. A miña visita a Cortegada marcoume pola resiliencia das mulleres da terra, polas historias das mulleres que quedan, esas que se aferran coma árbores abrazando a terra coas súas raíces. Son elas as que fan a historia deste lugar, coma flores silvestres que crecen e florecen nas condicións máis difíciles, que seguen sorrindo, sendo nais e irmás.

VIRGINIA BERSABÉ

Ubicación Google Maps

Córdoba (1990)

Virginia Bersabé é unha artista ecixana licenciada en Belas Artes pola Universidade de Sevilla, onde tamén realizou o Máster Universitario en Arte: Idea e Produción, obtendo matrícula de honra. Participou en numerosas exposicións colectivas e individuais, residencias artísticas e festivais nacionais e internacionais. Entre as súas últimas exposicións individuais cabe destacar as realizadas na Casa de la Provincia e Galería Espacio Olvera (Sevilla), espazo Box 24 (Argel), Galería Besada (O Grove), CEART (Fuenlabrada), Fundación Antonio Gala (Córdoba) e PDP Gallery (París), e residencias e festivais coma na mencionada Fundación Antonio Gala (Córdoba); ARTifariti (Sáhara Occidental) e International Art Residency (India).

Desde 2011 desenvolve “Perdidas en un cortijo andaluz”, un proxecto de intervención pictórica sobre os muros de casaríos abandonados de Andalucía no que une a súa investigación sobre a memoria e as mulleres coa arquitectura abandonada e a historia do campo andaluz. En 2018 foi seleccionada polo Museo Europeo de Arte Moderno de Barcelona para ser parte da exposición “Mujeres artistas hoy”, unha mostra das máis sobresalientes pintoras e escultoras figurativas da España contemporánea. Tamén participou, en xuño de 2018, na primeira exposición de pintores vivos que se realizou na Casa Sorolla, en Madrid.

Así mesmo, recibiu o XIX Premio de Artes Plásticas Canal Sur-El Público polo seu destacado labor creativo e polo proxecto “Manojo de recuerdos”. Recentemente foi gañadora da bolsa de creación Daniel Vázquez Díaz 2020 da Deputación de Huelva; a axuda para a investigación, creación e produción artísticas no campo das artes visuais do Ministerio de Cultura para o proxecto “Perdidas en un cortijo andaluz”, a axuda á creación da Fundación Botí e foi seleccionada como unha das artistas na convocatoria de residencias internacionais en Córdoba Ciudad de las Ideas.

O PROXECTO: RITUAL DE COIDADOS E RECOLECCIÓN

É un proxecto de intervención mural de creación pictórica arredor da memoria, da pel e da identidade da muller en Cortegada, Silleda. As mulleres conforman o meu espazo de interrogación pictórica, polas tonalidades que as acompañan, o seu sincretismo cultural e as súas particularidades históricas. A representación, memoria e identidade das mulleres maiores é, desde hai case unha década, o eixe do meu traballo. Tras convivir coas mulleres de Cortegada e desenvolver o meu proceso de investigación con elas, o meu proxecto materializarase no lateral superior externo da casa e lugar de traballo de María José Tallón e Rosendo Estévez, propietarios do proxecto Trasdeza Natur. Nesta casa naceu ela, viviron os seus pais -onde tamén tiñan unha tenda- e foi construída polo seu bisavó.

Bouba Pandeireteiras

Grupo de mulleres novas que centran os seus esforzos en recoller a música tradicional de Galicia, a nosa música de raíz, para difundir, innovar, actualizar e poñer en valor a forza da nosa música, memoria e cultura. Está composto por María da Pontragha, Carme da Pontragha e Maca do Piñeiro.

Neves Rodriguez

María Neves Rodríguez Román, nada en Donostia en 1969, é unha actriz, comunicadora e presentadora de televisión galega, máis coñecida como Neves Rodríguez. Viviu os primeiros anos da súa vida en Donostia e cando era adolescente a súa familia trasladouse a vivir a Tui, de onde é orixinario seu pai. Comezou a súa traxectoria profesional na Radio Televisión Municipal de Tui. Presentou o programa Luar en dúas etapas (1993 e 2005-2009). Foi condutora do programa de TVE-Internacional Desde Galicia para el mundo. A súa traxectoria profesional está fundamentalmente ligada á televisión autonómica galega, aínda que tamén traballou na televisión autonómica da Rexión de Murcia (7RM) e para Televisión Española. Como actriz participou nas series de televisiónRías Baixas, Gondar, Pazo de familia, Serramoura, Néboa e Método criminal. Tamén presentou programas coma Vin polo vento ou Vaia troula. Entre os anos 2013 e 2018 presentou o podcast Metrópoles delirantes, dedicado á banda deseñada. Entre 2017 e 2019 foi presidenta da Asociación de Actores e Actrices de Galicia.