O seu salto definitivo á fama produciuse en abril de 1929 co emblemático éxito de Los claveles de Serrano, xunto ao tenor Tino Folgar, que a consolidou como estrela do xénero. En 1932 uniuse á Compañía Lírica Nacional e interpretou papeis emblemáticos como Aurora La Beltrana en Doña Francisquita, incluso na versión cinematográfica de 1935. Sumou numerosas recreacións en teatros madrileños e de Barcelona entre os anos 30 e 40 e chegou a facer varias xiras por Hispanoamérica. Tras a guerra civil fundou a súa propia compañía coa que protagonizou éxitos como La Caramba (1942) e Polonesa (1944), na que traballaba con Pedro Terol, e deixou rexistro discográfico con intérpretes como Marcos Redondo e Juan García. Nos anos 50 interpretou títulos finais como La Lola se va a los puertos ou La verbena de la Paloma e rematou a súa vida interpretativa arredor de 1955; a partir de aí dedicaríase á pintura de xeito afeccionado. Faleceu en Madrid o 23 de abril de 1992, e deixou unha traxectoria que representa o esplendor da zarzuela española no seu momento máis brillante e un legado de repertorio clásico que tivo unha influencia duradeira no teatro lírico español.