#CULTURA
“Máis aló do lugar habitado”
Rosa García
Esta exposición é o resultado do tránsito pola relación de varios temas recorrentes na miña creación artística cos que establezo un diálogo; os espazos habitados, a Domus e a memoria; a través do gravado, a fotografía e a escultura desde unha perspectiva poética visual.
Sala Maruja Mallo. Sede da Deputación en Vigo
Do 25 de xaneiro ao 3 de marzo de 2023
Inauguración coa actuación en directo do dúo instrumental de clarinete (Virginia Lis) e viola (Mario Diz), en diálogo con danza contemporánea (Marcia Vázquez)
Taller de gravado gofrado ou seco: Descubrindo novas paisaxes
- Imparte: Rosa García
- Horario: de 18 a 20.30 h
- Participantes: maiores de 15 anos e persoas adultas
- Número de prazas: 12
- Inscrición previa en: participa.cultura@depo.gal
Descubrindo novas paisaxes
Taller de gravado gofrado ou seco
Neste taller farase unha aproximación á creación do gravado de maneira creativa e experimental. Por medio do procedemento do gravado en relevo sen utilización de tintas traballaranse distintas propostas gráficas sobre matrices de linóleo, cartón e colaxe que permitan realizar estampas nas que descubrir novas paisaxes.
Para este taller pódense traer obxectos, teas que acheguen texturas ou elementos vexetais, entre outros, que non superen os 3 mm de grosor.
- Imparte: Rosa García
- Horario: de 18 a 20.30 h
- Participantes: maiores de 15 anos e persoas adultas
- Número de prazas: 12
- Inscrición previa en: participa.cultura@depo.gal
A vulnerabilidade do espazo habitado, a reflexión nas maneiras de habitar e cohabitar os lugares en relación coa nosa sociedade, o xénero e o medio ambiente fai que nos formulemos formas diferentes de repensar o noso hábitat desde a Domus como refuxio ou gaiola, como lugar de memoria que nos define e identifica como persoas.
Unha casa é máis que un lugar físico, o fogar, a comunidade, un espazo habitable, un espazo vivencial. É algo máis íntimo. É máis que ese lugar temporal que se habita, pero tamén se deshabita. É ese espazo construído. O que transforma o espazo en lugar é a nosa relación con el, a nosa memoria. Ao hábitat retórnase, é o lugar que o noso eu interpreta coma seu, ese constructo, un espazo máis aló do meramente habitable, ao que se necesita regresar e no que se atopa acubillo, ao que —a través das nosas vivencias— lle damos a capacidade de existir. É o noso territorio, o que nos acolle e protexe. No hábitat volvemos ao útero, á primoxénita acollida, onde se atopa a calma e a relación co que nos identifica, lévanos á nosa identidade. Pero ese refuxio pode ser gaiola; a Domus domina, fainos reflexionar sobre as relacións entre a muller e o fogar, o espazo doméstico, a crianza e o coidado, a parella, a corresponsabilidade, o espazo compartido, “o niño” e “a gaiola” desde unha perspectiva de xénero.
O concepto de casa como dicotomía entre o lugar de protección fronte ao externo, pero tamén como testemuña do que ocorre no interior, espazos cheos de memoria que constrúen unha narración física do vivido.
Habitamos o deshabitado, deshabitamos o habitado. O abandono e o esquecemento. O lugar habitado perde a súa esencia no momento en que deixa de estalo, quedando a presenza do abandonado, aquilo que aínda garda o sinal do momento e lugar no que deu acubillo.
A memoria.
Rosa García
Rosa García
Rosa García, viguesa, é licenciada en Belas Artes pola Universidade de Barcelona, Máster en Creatividade na Universidade de Santiago de Compostela e Máster de investigación en Artes Visuais e Educación pola Universidade de Barcelona. A súa actividade artística compártea coa súa actividade docente na Escola de Artes e Oficios de Vigo, na que imparte clases de Escultura, Talla e Gravado.
Desde hai dez anos colabora coa área de Educación do Museo Nacional Thyssen Bornemisza de Madrid dentro do colectivo Musaraña e é cocreadora do proxecto nacional itinerante Big Valice do devandito Museo. Participou na exposición “Lección de Arte” do Museo Thyssen Bornemisza de Madrid xunto ao colectivo Basurama e en numerosas exposicións colectivas e individuais e feiras de arte en España e Europa, así como en proxectos artísticos e culturais.
A súa obra foi seleccionada en distintas edicións de certames como o Certame Nacional de Arte Gráfica para Persoas Mozas Creadoras, de Calcografía Nacional na Casa da Moeda de Madrid; no Certame MAPAMA do Ministerio de Agricultura e Pesca, Alimentación e Medio Ambiente do Goberno de España; o Certame de Novos Valores da Deputación de Pontevedra; o Certame dos Premios Nacionais de Gravado, da Fundación do Museo do Gravado Español Contemporáneo; na Bienal Internacional de Arte de Cerveira, e foi galardoada co Premio á Produción de Obra Gráfica María Teresa Toral no Certame XXIV dos Premios Nacionais de Gravado, da Fundación do Museo do Gravado Español Contemporáneo.
Virginia Lis, clarinete
Orixinaria de Vigo, Virginia Lis especializouse en Clarinete na Escola Superior de Música e Artes do Espectáculo no Porto, Portugal. Ademais, ampliou a súa formación coa bolsa da Escola de Altos Estudos Musicais de Galicia e ao participar como clarinete na Orquestra Nova da Sinfónica de Galicia.
Nos últimos anos colaborou habitualmente coa Real Filharmonía de Galicia e coa Orquestra Sinfónica de Galicia, e foi membro da Banda Municipal da Coruña. Internacionalmente participou coa Nationaal Jeugd Orkest (Países Baixos), coa Orquestra Filarmónica Portuguesa (Portugal), coa Neue Philharmonie München e coa Bayerische Philharmonie (Alemaña); con esta última puido tocar en lugares de renome, coma o Konzerthaus de Berlín, o Herkulessaal de Múnic ou o Muziekgebouw de Ámsterdam. Durante a súa carreira puido traballar con profesores coma Walter Boeykens, Wenzel Fuchs, Stanley Drucker, Enrique P. Piquer ou Michel Arrignon, entre outros. Recentemente interpretou como solista o Concerto n.º 1 de C. M. von Weber coa Orquestra Gaos da Coruña.
No ámbito da música de cámara cómpre destacar a súa participación no Festival de Novos Clarinetistas (Caracas, Venezuela), no IV Festival Europeo de Clarinetes (Katowice, Polonia), no Ciclo de Novos Intérpretes Teresa Berganza (Santiago de Compostela), no Festival Internacional de Música de Póvoa de Varzim (Portugal), no AlpenKammerMusik Festival (Grunwald, Alemaña) e na súa xira por Costa Rica co pianista João Araujo. Actualmente compaxina a súa actividade docente no Conservatorio Profesional de Música de Vigo coa súa actividade de música de cámara e orquestral con distintas formacións de Galicia.
Mario Diz, viola
Mario Diz é un músico que desenvolve a súa carreira profesional ligada a diversos proxectos. É o director da Orquestra da Universidade de Santiago de Compostela (USC), a cal dirixe desde 2010 como discípulo do mestre Antón García Abril, e comprende unha intensa actividade compositiva para diferentes agrupacións profesionais e didácticas, entre as que, recentemente, cómpre destacar estreas absolutas en diversos ciclos das Xornadas de Música Contemporánea organizadas polo Centro Nacional de Difusión Musical e o encargo de Tres pezas para banda por parte da Banda Municipal de Música de Santiago de Compostela, que será reinterpretada pola BMC en 2023.
Compuxo diferentes pezas para distintas agrupacións de cámara; cómpre salientar a estrea e gravación da laureada mezzosoprano Nuria Lorenzo coa suite de nanas Todos os nenos soñan, para a formación de mezzosoprano, viola e arpa; e Catrina e Dona Francisca, un conto musicado para orquestra sinfónica que foi estreado no Salón do Libro da cidade de Pontevedra en 2018 pola Orquestra Sinfónica de Pontevedra.
Como intérprete formouse principalmente na Orquestra Nova da Sinfónica de Galicia como violín e viola, e acadou unha bolsa como violista na Escola de Altos Estudos Musicais de Galicia.
Actualmente é profesor de Didáctica da Expresión Musical na USC. Foi profesor convidado da Universidade de Vigo (UVigo) e da Universidade Internacional da Rioxa como especialista en Didáctica da Música. De 2008 a 2016 foi membro do equipo directivo da Escola Municipal de Música de Santiago de Compostela, onde actualmente exerce como profesor de Violín e Viola. A súa paixón pola didáctica destes dous instrumentos reflíctese na publicación do libro Mi primer violín, para a iniciación en idades temperás, que inclúe máis de vinte pezas compostas expresamente para este obxectivo; tamén en numerosos estudos comparados sobre as diferentes metodoloxías de ensino da corda friccionada, co que obtivo o título de Máster en Teatro e Artes Escénicas pola UVigo.
A súa formación didáctica desenvólvese en diferentes proxectos; por exemplo, realiza guías didácticas e propostas de concertos didácticos para entidades coma a Real Filharmonía de Galicia, o Auditorio de Galicia, o Concello de Santiago, a Consellería de Educación, Cultura e Deporte da Comunidade Valenciana, a Semana de Música Relixiosa de Cuenca, o Concello de Gandía, o Museo de Arte Contemporánea da Coruña e o Concello de Pontevedra.
Marcia Vázquez, bailarina
Bailarina e creadora viguesa, Marcia Vázquez comezou coa danza urbana en formato batalla ata que se decantou finalmente pola danza contemporánea. Forma parte da terceira e da cuarta xeración da formación internacional de LA FAKTORIA Centro Coreográfico. Foi seleccionada pola Red Acieloabierto na bolsa de itinerarios formativos en 2019. O seu solo Onde pousa a humidade recibiu dous premios no Festival DZM e unha mención especial “por levar o local lonxe”. Traballou en proxectos híbridos con variedade de artistas, especialmente no audiovisual e na música. Marcia é unha artista inseparable da súa reivindicación persoal, corpo-comunidade, territorio-identidade.